Ghost Division

 

Utwór ‘Ghost Division’ opowiada o 7 Dywizji Pancernej pod dowództwem Rommla która zyskała miano Dywizji Duchów dzięki niezwykłej prędkości z jaką posuwała się w głąb Francji oraz ze względu na trudności z określeniem ich położenia, nawet przez niemieckie dowództwo. Rommel często zrywał komunikację z dowództwem, aby mu nie przeszkadzano podczas działań. Rommel opisywał kampanie we Francji w listach do żony jako "błyskawiczne Tour de France".

Erwin Johannes Eugen Rommel

Erwin Rommel był najmłodszym niemieckim feldmarszałkiem podczas II wojny światowej. Dowodził Afrika Korps – niemieckim korpusem ekspedycyjnym w Afryce. Dzięki swoim znakomitym posunięciom i taktyce szybkiego przemieszczania wojsk stał się żywą legendą wśród żołnierzy niemieckich, ale przede wszystkim wśród aliantów. Ze względu na przebiegłość nazwany Lisem Pustyni. Pod koniec wojny (1944) został skierowany do Francji jako dowódca Grupy Armii B, z zadaniem poprawienia umocnień w Normandii, w obliczu spodziewanej alianckiej inwazji. Po nieudanym zamachu Heinrich Himmler i Martin Bormann poinformowali Hitlera, że Rommel solidaryzował się ze spiskowcami. Ernst Maiselem przybył do Rommla i postawił go przed wyborem: publiczny proces i kompromitacja oraz prawdopodobny lincz na rodzinie lub zażycie cyjanku i uniknięcie dalszych nieprzyjemności. Przed śmiercią Rommel powiedział żonie i synowi tylko "umrę za piętnaście minut" i odjechał wraz z Burgdorfem i Maiselem. Zmarł w samochodzie. Opinię publiczną poinformowano, że Erwin Rommel zmarł w wyniku odniesionych ran. Wyprawiono mu pogrzeb państwowy ze wszystkimi honorami, na który jednak nie przybyli najwyżsi urzędnicy NSDAP.

7 Dywizja Pancerna

Dywizja została sformowana w Gerze na podstawie rozkazu z dnia 18 października 1939 roku po przeformowaniu 2 Dywizji Lekkiej.

Pod koniec 1939 roku została przerzucona na zachód Niemiec, gdzie początkowo znajdowała się w odwodzie. W maju 1940 roku weszła w skład Grupy Pancernej Kleista i w składzie tej grupy wzięła udział w walkach we Francji. Po zakończeniu działań bojowych pozostała na terenie Francji do lutego 1941 roku. Następnie została przerzucona do Niemiec.

W maju 1941 roku weszła w skład 3 Grupy Pancernej i wraz z nią w czerwcu 1941 roku wzięła udział w w ataku na Związek Radziecki 
w składzie Grupy Armii „Środek”. Wzięła udział w walkach pod Smoleńskiem, Wiaźmą, Rżewem. W czasie tych walk poniosła znaczne straty w ludziach i sprzęcie.

W lipcu 1942 roku została wycofana z frontu wschodniego i przerzucona do Francji, gdzie została uzupełniona. W tym czasie uczestniczyła w zajęciu nieokupowanej części Francji.

W grudniu 1942 roku ponownie skierowana na front wschodni, gdzie weszła w skład 1 Armii Pancernej Grupy Armii „Don”. Wzięła udział w walkach pod Biełgorodem oraz pod Charkowem. Następnie walczyła na Ukrainie. W sierpniu 1944 roku została skierowana do Kurlandii, gdzie walczyła do stycznia 1945 roku, ponosząc znaczne straty.

W lutym 1945 roku po przerzuceniu do Prus Wschodnich weszła w skład Grupy Armii „Wisła”. Została rozbita w walkach na Pomorzu, część jednostek ewakuowano na Hel, a część wycofała się do wschodnich Niemiec, gdzie skapitulowała niedaleko Schwerina w maju 1945 roku.